U maakt gebruik van een verouderde webbrowser. Update uw browser om deze website goed te kunnen bekijken
Menu

En we zijn weer begonnen…

Gepubliceerd op 15 augustus 2016

Weet u het nog? Weet u nog waar u was toen het gebeurde? Waar was u op 29 mei, toen u hoorde dat het eerste elftal van v.v. Kolping-Dynamo op heroïsche wijze een historische promotie behaalde?
Het lijkt alweer een eeuwigheid geleden, maar in werkelijkheid is die eeuwigheid elf weken. Elf weken geleden stond Roel Dorrestein op de tafels te dansen, Herman Heuver voor de 13e keer die avond zijn troepen met betraande ogen toe te spreken, gooide Ton Gerrist er maar weer een bacootje tegenaan en werd Jamal besproeid met het bier wat die avond überhaupt rijkelijk vloeide. Ik hoor u denken: ‘Waarom vernoemt hij niet het gedrag van Pepijn Morel tijdens die avond?’ Het antwoord: zijn moeder leest dit ook.
Helaas bieden in het verleden behaalde rendementen geen garantie voor de toekomst, dus op naar de 4e klasse.

Glimlachend betraden de krijgers van het seizoen 2015-2016 de kleedkamer voor nóg een seizoen bij hun mooie voetbalvereniging. Het leverde mooie taferelen op:
Jeroen Leerentveld, stuiterend van geluk toen hij Chrisje Hagen in de deuropening zag, waarna een intense omhelzing volgde. Pepijn die zich bij de nieuwe jongens (daarover later meer) voorstelde als het nieuwe scheermes van de vereniging, sinds de eliminatie van Casper Coert. Tom Brom, die iedereen op zijn telefoon zijn nieuwste trots, van pas enkele weken oud, laat zien: het filmpje van de penaltyserie. Rom Brans, die plotseling wel verstaanbaar Nederlands kan praten, vraagt of de eerste training wel doorgaat gezien het hondenweer.
Mathijs Noij die aangeeft dat hij deze nacht weer niet geslapen heeft en dat hij het aan de kraamhulp en Nespresso (van George Clooney) te danken heeft dat hij hier met open ogen staat. Stijn Zunneberg, die slechts gaat zitten op zijn vertrouwde plekje in de kleedkamer zonder een woord te zeggen en nog maar eens een Chocomel opentrekt.

Kortom daar gingen we weer in het vertrouwde stramien: Dindag, donderdag, zondag. Ton Gerrist, met moeite uit handen gehouden van het kapitaalkrachtige SVO, stond weer als vanouds voor de groep en de groep ging weer als vanouds verder met matige kaatsoefeningen en dito afwerkvormen. We zijn zo lekker gewoon gebleven….

Tijdens de eerste trainingen waren er echter ook wat nieuwe gezichten te bewonderen. Deze zullen nog nader beschreven worden in de komende weken, zodat u, onze trouwe volger, hen beter leert kennen. Ton Gerrist kon zijn geluk niet op toen bleek dat technisch directeur Heuver flink wat aanwinsten uit de helikopter liet stappen tijdens de open dag. Om een tipje van de sluier op te lichten: Kevin Groenen leek bij de verkeerde vereniging gedropt te zijn: zijn felroze schoenen, met hakje, deed menigeen denken dat hij een ballet carrière najoeg, maar dit bleek gelukkig niet het geval. Koen van der Werf werd na een succesvolle arbitragezaak (zijn argument: positieverbetering) overgenomen van Brakkestein. Wout Westerhof gaf zelfs een succesvolle periode in Doetinchem op om zo te kunnen proeven van het succes van v.v. Kolping-Dynamo.

Op zondag 14 augustus 2016 was het dan zover: de eerste wedstrijd tegen sportclub Valburg was een feit. Daar waar vorig jaar twee maal knullig puntenverlies werd geleden tegen de blauwhemden, zou er vandaag ‘uit een ander vaatje getapt moeten worden’. Jammer dat Ton Gerrist dit al op donderdag met gevoel voor beeldspraak deelde met de groep. Het duo Dorrestein en Nijhof, natuurlijk weer eens luisterend met een half oor, nam de beeldspraak weer te letterlijk op: Jochem Nijhof schroomde niet om tot in de vroege zondagochtend aan de dienstdoende barman te vragen om nog eens ‘uit dat andere vaatje te tappen’ ter gelegenheid van de 27e verjaardag van vriend Dorrestein. Met een ietwat vermoeide expressie op zijn gezicht betrad Nijhof de kantine, luttele uren voordat hij zijn langverwachte rentree zou gaan maken na een vervelende kruisbandblessure. Hoe dat eruit ziet? Een vermoeide Nijhof? Laten we zeggen dat het vocht wat zich ooit in zijn opgezwollen knie bevond, zich nu rondom zijn ogen had gepositioneerd. Enfin, terug naar Valburg.

Na het beginsignaal bleek al snel dat KD de bovenliggende partij was en dat de Valburgers nog niet de conditionele inhoud hadden om uit hetzelfde vaatje te tappen als vorig seizoen.
Na enkele mogelijkheden was het al snel raak: Nota bene Kevin Groenen wipte, in een poging om Silly Monteiro aan te spelen, de bal in de lange hoek. Wijzend naar zijn roze schoenen vierde hij dit doelpunt op provocerende wijze. De laatste KD-speler die op roze schoenen het veld betrad was Jonas, een zwoegende rechtsback in de promotiewedstrijd. Tijden veranderen. Kortom: 1-0.
Niet lang daarna was daar de bewierookte billenpartij van Jamal B. (nee, achternaam wordt niet afgekort vanwege criminele activiteiten, maar door de lastige spelling). Na enkele rushes werd Jamal door vrij voor de keeper gezet door de koning van de fijnzinnige steekpass: Chris Hagen. Jamal rondde keurig af: 2-0.
Freewheelend kon de blauwzwarte machine, voor de gelegenheid gehuld in het paars, zich met dank aan de uitstekende tandem Wout en Stijn uitleven op de Valburgse helft. Koen luisterde zijn debuut ook op met een treffer: een lange bal werd door Koen wel op waarde geschat, iets waar de keeper hier meer moeite mee had (3-0).
In de tweede helft weer eenzelfde wedstrijdbeeld, KD domineerde en Valburg kwam er niet aan te pas. Ally, onze Keniaans-Somalische verrassing, vond de weg naar het doel na eerst drie maal minimaal 7 meter buitenspel te hebben gestaan. Ally leerde echter snel van die gekke man met zijn vlaggetje en scoorde de 4-0 met een droog schot.
Het slotakkoord was voor Kevin: de eerder sarcastisch benoemde roze schoentjes bleken graniet te bevatten toen hij een mooie voorzet van linksbuiten Luuk van Gasteren binnen hamerde (5-0).

Trivia:
Jochem’s ogen waren dusdanig opgedroogd dat hij zijn rentree als ‘succesvol’ kon bestempelen.
Sebastian maakte zijn officieuze debuut en deed dit met verve.
Keeper Brom hoefde niet te douchen na de wedstrijd en schijnt zijn verkregen aanvoerdersband tot laat in de avond vol trots te hebben gedragen.
Chris liet na de wedstrijd weten nóg wel een potje te kunnen spelen en eiste bij trainer Gerrist een plaats achter de spitsen op, inclusief het rugnummer 10: ‘want ik heb zo’n lekkere steekpass’.
Roel liet in de rust weten dat de tank bijna leeg was. Dit terwijl hij de avond daarvoor nog had staan tanken aan de bar.

Al met al kunnen we dus spreken van een prima start van de voorbereiding. Deze gaan we op vrijdag 26 augustus afsluiten met een gezellige barbecue en met een speciaal gastoptreden van de Duitser Paul Aner. U bent van harte welkom!